Dowodem etycznej postawy pracownika naukowego oraz najwyższych standardów redakcyjnych powinna być jawność informacji o podmiotach przyczyniających się do powstania publikacji (wkład merytoryczny, rzeczowy, finansowy etc.), co jest przejawem nie tylko dobrych obyczajów, ale także społecznej odpowiedzialności. Przykładami przeciwstawnymi są ghostwriting i guest authorship.

Z ghostwriting mamy do czynienia wówczas, gdy ktoś wniósł istotny wkład w powstanie publikacji, bez ujawnienia swojego udziału jako jeden z autorów lub bez wymienienia jego roli w podziękowaniach zamieszczonych w publikacji.
Z guest authorship (honorary authorship) mamy do czynienia wówczas, gdy udział autora jest znikomy lub w ogóle nie miał miejsca, a pomimo to jest
autorem/współautorem publikacji.

Informacja pochodzi ze strony: Polska Bibliografia Naukowa (www.pbn.nauka.gov.pl).

Aby przeciwdziałać przypadkom ghostwriting, guest authorship redakcja czasopisma wprowadza odpowiednie procedury:

1. Jeżeli artykuł ma więcej niż jednego autora, redakcja wymaga od autorów ujawnienia (drogą elektroniczną) wkładu poszczególnych autorów w powstanie tekstu. Odpowiedzialność za zgodność informacji ze stanem faktycznym ponosi autor zgłaszający artykuł.

2. Redakcja ma prawo żądać ujawnienia informacji o źródłach finansowania publikacji, wkładzie instytucji naukowo-badawczych, stowarzyszeń i innych podmiotów („financial disclosure"). W razie odmowy ujawnienia tych informacji, redakcja ma prawo wstrzymać publikację artykułu.

3. Redakcja ma prawo dokumentować wszelkie przejawy nierzetelności naukowej,
zwłaszcza łamania i naruszania zasad etyki obowiązujących w nauce. Wszelkie wykryte przypadki ghostwriting i guest autorship będą demaskowane i zgłaszane odpowiednim podmiotom.